De keuze van Ronald Koeman voor een 1-5-3-2-systeem maakte vele tongen los op voorhand, maar uiteindelijk kreeg hij zijn gelijk. Nederland won relatief gemakkelijk van Griekenland. Uit die wedstrijd kunnen vijf conclusies worden getrokken, die in aanloop naar het treffen met Ierland kunnen helpen.
I. ‘Griekenland te groot gemaakt’
In aanloop naar de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Griekenland was er toch wel wat onzekerheid over een goede afloop. De Grieken haalden zes punten uit de wedstrijden tegen Gibraltar (0-3) en Ierland (2-1), terwijl ze het verliezend WK-finalist Frankrijk heel erg moeilijk maakten.
Toch had het Nederlands elftal weinig te duchten van de bezoekers. De Grieken hadden voornamelijk moeite om tot (grote) kansen te komen. De vrije trap van Anastasios Bakasetas na precies 43 minuten was de enige poging waarbij doelman Mark Flekken in actie moest komen. Hoewel de bezoekers tot ongeveer evenveel passes en balcontacten op de helft van Nederland kwamen, leidde dat niet tot direct gevaar.
De ‘angst’ die erin was geslopen, bleek uiteindelijk ietwat overdreven. Inmiddels zal het vertrouwen weer wat toegenomen zijn als Oranje het vanavond opneemt tegen Ierland.
II. Nederland dodelijk effectief
Dat Griekenland niet gevaarlijk werd, zien we ook terug in de data. Met de zes schoten in totaal voetbalden ze slechts 0,19 expected goals bij elkaar. Het tekende de aanvallende onmacht van de Zuid-Oost Europeanen.
Nederland zelf blonk ook niet direct uit in het creëren van écht grote kansen. Ondanks dat de ploeg van Ronald Koeman drie keer scoorde, bleef de xG-teller – ondanks de drie doelpunten – steken op 1,09. Dat geeft aan dat ook Oranje aanvallend vrij weinig in te brengen had. Met name in de tweede helft was het zeer pover met weinig spraakmakende momenten.
Qua effectiviteit had de bondscoach dus weinig te klagen, al mag daar natuurlijk nooit op gegokt worden voor de volgende wedstrijd. Zeker omdat de voorhoedespelers van Oranje geen erkende ‘overpresteerders’ zijn.
III. Dumfries grote winnaar van dit systeem
Tegen ieders verwachting in koos de bondscoach voor een 1-5-3-2-systeem. In eerste instantie wilde Koeman – nadat voorganger Louis van Gaal deze formatie op het WK gebruikte – ervan afstappen. Toch greep hij tegen Griekenland terug op het systeem dat hij bij Feyenoord, zijn eerste termijn bij Oranje en FC Barcelona al eens implementeerde.
Hoewel Koeman met verschillende internationals contact opnam om het over de systeemwijziging te hebben, wist Denzel Dumfries van niks toen hij in Zeist aankwam. Een formatie waarin de rechtsback de vrijheid krijgt om zijn aanvallende krachten te tonen, is Dumfries op het lijf geschreven. Dat bleek ook wel. Niet alleen was de Internazionale-back bij elk doelpunt betrokken. Ook schoot de 46-voudig international eenmaal op de paal en ging het merendeel van de Oranje-aanvallen over rechts.
Zelf gaf hij na de wedstrijd aan dat hij in zijn kracht komt als hij veel rondom de vijandelijke zestienmeter mag spelen. Dat blijkt ook wel uit zijn aanvallende bijdrages (1 schot, 2 assists). Ook was Dumfries de Nederlander met de meeste verstuurde passes die eindigden in de final third (14 keer).
IV. ‘Oudjes’ mogen nog niet worden afgeschreven
Doordat Koeman dus koos voor een ietwat versterkte verdediging was er weer ruimte voor Daley Blind en Marten de Roon in de basisopstelling. Hoewel De Roon (17/25) en Blind (20/25) vaak werden gebruikt door de huidige bondscoach, was hun basisplek nu een stuk onverwachter. Toch kreeg Koeman zijn gelijk.
Blind, die bij Girona ook uitstekend gestart is, creëerde drie kansen voor een medespeler. Niemand deed dat vaker (Cody Gakpo ook drie). Als linkervleugelverdediger was hij wederom uitstekend in zijn passing op de helft van de tegenstander. Alleen Dumfries passte vaker succesvol in de final third (14 om 13). Ook verdedigend was er weinig op de linksback aan te merken, omdat hij met vijf balveroveringen het op één na hoogste aantal van al onze landgenoten behaalde (5).
De Roon zal sowieso een goed gevoel overhouden aan de wedstrijd tegen Griekenland. De verdedigende middenvelder maakte zijn eerste interlanddoelpunt ooit en reageerde daar via X op ludieke wijze op. Het doelpunt was mooi meegenomen, maar daar bleef het zeker niet bij.
Alleen Lutsharel Geertruida kwam tot meer penetraties van de final third dan de Atalanta-speler (9 om 7). Ook won hij acht van zijn twaalf persoonlijke duels, wat meer was da iedere andere speler én maakte hij vier tackles (drie succesvol). Geen enkele andere Nederlander maakte er méér dan één.
V. Xavi Simons moet spelen
Voorafgaand aan de wedstrijd hingen er nogal wat vraagtekens boven enkele posities in het elftal. Over de keeper was Koeman duidelijk, maar wie partner van Frenkie de Jong zou worden, welke ‘10’ hij op zou stellen en wie de vervanger van Memphis zou worden was allemaal onbekend. Met de scorende controleur De Roon en spitsen Gakpo en Weghorst is dat geen thema meer.
Ook de positie achter de spits lijkt na donderdag geen vraagstuk meer. Xavi Simons was verreweg de meest sierlijke speler om naar te kijken. Voornamelijk met zijn dribbels kreeg hij het publiek in zijn oude stadion meermaals op de banken. Samen met Wout Weghorst was de RB Leipzig-huurling de Oranje-speler die bij het meeste doelgevaar betrokken was uit open spel (als schutter, aangever of onderdeel van de aanvalsopbouw).
Met name één actie, die in de eerste helft waarbij hij de bal nét over de middellijn ontving, drie man het bos instuurde via een dribbel en Odysseas Vlachodimos bijna verschalkte met zijn schot, was weergaloos. Daar zat ook alles in waarin Simons uitblonk. Alleen Weghorst deed meer doelpogingen voor Oranje, terwijl alleen Frenkie de Jong meer succesvolle dribbels noteerde. Dat de Grieken maar moeilijk vat op hem kregen, bleek wel uit het aantal overtredingen dat ze op hem maakten.