Het lijkt een geschenk uit de hemel. De wisseling van de wacht bij Marokko heeft alleen maar voordelen opgeleverd. Walid Regragui haalde Noussair Mazraoui en Hakim Ziyech terug bij de selectie en heeft in recordtempo een team gekweekt dat- zoals de bijnaam al verklapt- vecht als leeuwen voor een goed resultaat. Met name de verdedigende prestaties zijn zeer indrukwekkend en hebben ervoor gezorgd dat ze voor het eerst ooit in de kwartfinale van een WK staan.
Marokko is toch wel een van de grootste verrassingen dit wereldkampioenschap. Onder de nieuwe bondscoach, die op 31 augustus het stokje overnam van ‘boeman’ Vahid Halilhodzic, gaat het crescendo. De 47-jarige huidig bondscoach kreeg slechts drie wedstrijden de tijd om zijn voetbalideeën over te brengen op zijn spelersgroep. Eerste daad: sterspelers Hakim Ziyech en Noussair Mazraoui weer in de armen sluiten. Het vertrouwen in Noord-Afrika steeg in recordtempo onder de nieuwe leider en spraken uit dat ze ‘niet minder dan bijvoorbeeld België en Kroatië zijn’. Dat is gebleken.
In een poule waarin ook Canada zat, werden ze groepshoofd. Daardoor kwalificeerden ze zich voor de tweede keer in de historie voor de knock-outronde van een WK. De eerste keer dat ze daarin slaagden was in 1986. Na de gewonnen penaltyserie tegen Spanje kunnen de Marokkanen een unieke prestatie leveren. Zij kunnen de eerste Afrikaanse ploeg ooit worden die de halve finale van het Wereldkampioenschap bereikt. De vorige drie teams uit Afrika die de kwartfinale haalden werden hierin uitgeschakeld (Kameroen in 1990, Senegal in 2002 en Ghana in 2010).
Voor Walid Regragui is het nu al een bijzonder WK. Als eindverantwoordelijke van zijn vaderland is hij is ongeslagen in de vier wedstrijden op het Wereldkampioenschap (2x winst, 2x gelijk). Door die prestaties is hij de eerste Afrikaanse trainer ooit in een kwartfinale op het allergrootste podium.
Wat opvalt is dat onder de oud-speler van Toulouse, Ajaccio en Racing Santander bijzonder weinig tegengoals geslikt worden. Eén keer slechts in zeven wedstrijden. Toeval of niet. Dat was het eigen doelpunt van Nayef Aguerd tegen Canada dit toernooi. Geen enkele tegenstander heeft dus zelf kunnen scoren tegen de gesloten defensie van Marokko. Daarmee zijn ze het minst gepasseerde nog actieve land van dit WK.
Hoe kan dat? Hoewel er zeven landen zijn die minder schoten tegen kregen dan ‘De Leeuwen van de Atlas’. Alleen Argentinië (4), Spanje (5,8), Brazilië (6,5), Mexico, Ecuador (beiden 7), USA (7,5) en Frankrijk (7,8) kregen gemiddeld minder schoten tegen per wedstrijd dan Marokko (8,3). De kwaliteit van die schoten laat- gelukkig voor Regragui- nogal te wensen over. Van de in totaal 33 schoten die ze te verwerken kregen, gingen er ‘slechts’ zes tussen de palen. Gemiddeld gezien zagen alleen Oranje-opponenten Argentinië en Ecuador minder ballen tussen de palen belandden dan Marokko.
Noem het realistisch of laf. Marokko’s spelopvatting is verdedigend en conservatief. In eerste instantie gaan ze uit van balbezit tegenstander. Van alle 32 deelnemende landen heeft alleen Costa Rica een lager gemiddeld percentage balbezit. Regragui houdt de ruimtes tussen de drie linies zeer klein en trekt zich voornamelijk terug op eigen helft, zodat de tegenpartij voornamelijk het spel mag maken. Gemiddeld staan de Noord-Afrikanen zo’n 19 passes van de tegenstander toe voordat het een verdedigende actie inzet. Slechts zes landen zijn nóg afwachtender dan zij.
Dit toernooi is er geen land met zoveel uitverdedigende acties- lees balwegwerkingen- dan Marokko. Ook maakten de De Leeuwen van de Atlas de meeste overtredingen (59) van iedereen. Dit alles onderstreept de verdedigende tactiek van de Marokkanen. Deze speelstijl is koren op de molen van enkele bepalende spelers, die op deze manier in hun kracht gebruikt worden.
Yassine Bounou viel natuurlijk het meest op in de penaltyserie tegen Spanje, waarin hij uit drie penalty’s er geen een tegen het net zag gaan (twee zelf gestopt). De keeper van Sevilla valt verder niet op met volgens Opta’s Expected Goals op doel tegen-model (0,7 goals voorkomen) of reddingpercentage (66,7%). Deze niet in het oog springende statistieken zijn natuurlijk het gevolg van het lage aantal schoten op doel tegen van Marokko.
Het lage aantal schoten op doel tegen mag op het conto worden geschreven van aanvoerder Romain Saïss. De centrale verdediger van Besiktas is een ware rots in de branding. Van alle spelers die dit WK geen kopduel hebben verloren gingen er slechts drie meer luchtduels aan dan de centrale verdediger van Marokko (5, alleen João Cancelo, Sebastián Coates en Celso Borges gingen meer luchtduels aan). Verder maakte alleen Kalidou Koulibaly dit toernooi meer uitverdedigende acties (30 om 29).
Sterspeler Achraf Hakimi geeft daarin ook het goede voorbeeld. Deze winter hebben we nog niet zo veel lange rushes van hem aan de rechterkant gezien, maar verdedigend staat de rechtsback van Paris Saint-Germain goed zijn mannetje. Slechts drie spelers wonnen in totaal méér persoonlijke duels dan Hakimi, die op de voet gevolgd wordt door landgenoot Sofiane Boufal.
In het hele sterke collectief is een zeer belangrijke rol weggelegd voor oud-Eredivisionist Sofyan Amrabat. Sinds zijn vertrek bij Feyenoord maakt de Nederlandse Marokkaan naam in de Serie A, waar hij van Hellas Verona naar Fiorentina ging. Al meerdere transferperiodes gaan er geruchten dat een stap hogerop lonkt, maar na dit WK lijkt het alsof het nu niet meer lang gaat duren.
Amrabat, die tegen Portugal voor de 43e keer het rood-groene tenue draagt, is een ware stofzuiger die vlak voor de verdediging zo veel mogelijk ballen verovert. Met succes. Al 33 keer herwon de in Huizen geboren onvermoeibare middenvelder de bal. Slechts vier spelers deden dat vaker.
Als Marokko eenmaal kan denken aan aanvallen, komen ze uit bij hun rechts- en linksbuiten. Sofiane Boufal, die tegen Spanje echt weergaloos speelde met zes geslaagde dribbelacties, twee geslaagde voorzetten en twaalf gewonnen persoonlijke duels, is een van de creatievelingen van het elftal. Mede door zijn hoge aantal passeeracties in de vorige wedstrijd staat de vleugelaanvaller van Angers zesde in dat lijstje. Toch is Boufal niet de gevaarlijkste speler van het land.
Daarvoor moet je zijn bij oude bekende Hakim Ziyech. Hoewel de ‘Tovenaar’ niet zo veel speelt bij zijn huidige club Chelsea laat de 29-jarige spelmaker zien dat hij zo weer in topvorm is. Ziyech was betrokken bij de helft van de goals van Marokko dit WK (1 goal, 1 assist) en direct betrokken bij een derde van alle schoten van zijn ploeg op dit toernooi (10 van de 30). De rechtsbuiten noteerde namelijk zes doelpogingen én vier gecreëerde kansen, wat het meeste is van al zijn ploeggenoten op dit WK.
Marokko moet alleen Portugal nog verslaan om geschiedenis te schrijven. Mocht dat lukken zijn ze het eerste Afrikaanse land dat in de halve finale van een WK staat. De Portugezen oogden zeer goed in de achtste finale tegen Zwitserland (6-1 winst). Vanmiddag om 16:00 uur nemen ze het in het Al Themama Stadium op tegen een- hoogstwaarschijnlijk- Ronaldo-loos Portugal.