Begrijp me heel goed: ik vind LeBron James een steengoede speler. Ik respecteer zijn streven om op 38-jarige leeftijd nog op en top in vorm te zijn en menig tegenstander in de sprint te verschalken.
Verbazen en ergeren
Ik heb de afgelopen maanden met verbazing naar de Lakers gekeken. Eerst was het niets. Er waren te veel verliespartijen, te veel spelers die niets toe te voegen hadden en te veel pijntjes bij Anthony Davis. Daardoor kon je zien dat James zich ergerde aan de gang van zaken. Voor het gemak schrijf ik nog even op wie er toen in de ploeg zaten. Zonder dat ik stel ‘wie er toen speelden’. U snapt de nuance.
De selectie op Openings Day: Toscano Anderson, Beverley, Brown jr., Bryant, Christie, Davis, Gabriel, Jones, Nunn, Pippen jr., Reaves, Ryan, Schröder, Swider, Walker, Westbrook en James.
Afgelopen week stonden deze mannen in Lakers-kostuum op het plankier: Bamba, Beasley, Brown jr., Christie, Davis, Gabriel, Hashimura, Harrison, Reaves, Russell, Schröder, Thompson, Vanderbilt, Walker en James.
Wereld van verschil
Niet één, maar meerdere werelden van verschil. De lastpakken Beverley en Westbrook waren weggestuurd. Zij werden verhandeld en over hen sprak men niet meer. De vaste 'zitters' van het eerste groepje, bleef de vaste groep voor het tweede, maar met het op hengelen van Vanderbilt (werker, die rebounds pakt en smerige screens zet), Thompson (speelt nooit, maar kent het spelletje), Russell (knipperlicht-speler).
Er valt geen pijl op te trekken, maar soms jaagt hij er ineens 23 punten in en kan hij irritant plakkerig verdedigen. Harrison, niet gedraft, nergens getest en een vaste bankzitter waar hij ruim voor betaald wordt. Hashimura: wat een trouvaille; een bescheiden mens dat vrij allround is en zijn mond houdt. Hij scoort en leek wellicht de sleutel voor de Lakers te zijn. Beasley, niet goed genoeg voor deze selectie, wie pikte hem op? Bamba, eeuwig geblesseerd.
Meester en leerling
Wie bleven er over die nu speeltijd hebben? Makkelijk: Schröder. Die vrij goed kan verdedigen, maar die niet consistent scoort. Davis, die fabelachtig met vergeetachtigheid mixt en met die eigenschappen zelfs een NBA-topper zou horen te zijn. Maar dat is hij net niet. Reaves, dé ontdekking van de Lakers. Solide non-poeha-speler die werkt, scoort en verdedigt. Hij heeft het volle vertrouwen van James gekregen en hun non-verbale taal tijdens een wedstrijd is leuk om te zien. De meester onderwijst in de wedstrijd. Zijn leerling kijkt goed, leert en doet vrijwel geen stomme dingen. En natuurlijk James zelf.
De grootheid met balverlies
Maar ho, wacht even! In weerwil van zijn grootheid, met inachtname van zijn leeftijd en ook in de wetenschap dat hij de enige voorganger van deze ploeg is, was de serie wedstrijden (deze tekst werd geschreven op maandag 22 mei) voor hem bijna een gang naar Canossa. Tweemaal nipt, de derde maal in feite ook, maar toen verknalde James zelf het kleine verschil met nog een dikke halve minuut op de klok. LeBron James leed onnodig balverlies tegen een ploeg die slechts met zeven man hun wedstrijden speelde en waar geduld een zeer schone zaak bleek te zijn.
Vele missers
Het klinkt hard als ik zeg dat James in alle drie de laatste kwarten van die gespeelde wedstrijden zichzelf niet was. Hij liet opmerkelijke missers noteren. Zoals vreemde driepunters en balverlies. Hij wist dan ook niet hoe snel hij van het speelveld af moest. Helemaal na Game 3 toen hij niet eens het eindsignaal afwachtte en maakte dat hij wegkwam. Hij zal, lijkt me, de winnende Nuggets later nog wel aangesproken hebben. Helemaal zeker ben ik daar niet van.
Ego en regie
LeBron James heeft een reuzengrote ego en daar wenst hij geen krasjes op te krijgen. In zijn coast-to-coast runs kan nog steeds helemaal niemand hem stoppen. Zijn zeer wel getimede blocks komen nog wel eens langs.
Maar LeBron leek in alle drie die confrontaties met Denver de regie over de wedstrijd in de slotminuten kwijt te zijn. Verwacht niets van Davis, bedacht ik me in wedstrijd drie toen de center in de aanval slordig miste. Hoofdschuddend bleef hij stilstaan en passeerde de middenlijn toen een Nuggets-speler al een lay-up afmaakte voor wel heel goedkope tegenpunten.
Anthony Davis
Anthony Davis in topconditie en topvorm is een winnaar. Die graag aan de zijde van James de beslissende dolksteken in een wedstrijd uitdeelt. Toch klopt er soms iets niet in zijn basketballer-zijn. Zoals professoren weleens verstrooid genoemd worden, is Davis in sommige wedstrijden even afwezig. Ik denk overigens ook dat James dat ziet, voelt, en er zich de pokken aan ergert.
Waren ze bij de Lakers gelukkig van de compleet chaotisch optredende Westbrook af, moesten de Lakers het in de confrontaties tegen Denver het met een soms haperende motor van Davis doen.
Daar kan James dus niet tegen. Hij weet dan dat hij moet gaan forceren. Dat lukte hem opvallenderwijze een paar keer juist niet. Fladder jumpers, te vroeg geschoten driepunters die ketsers werden. Daar stond hij dan. Driemaal verlies en dat voelde James maar al te goed.
In de play-offs speelde hij tot nu toe in vijftien wedstrijden. Zijn scores waren redelijk goed: gemiddeld 23.5 punten in gemiddeld 38 minuten. Gemiddeld 10 rebounds, gemiddeld 6.3 assists, gemiddeld een interceptie, gemiddeld 1.2 blocks en gemiddeld 2.6 keer balverlies. Waarmee hij de Laker is met de meeste keren balverlies.
Insiders, en die zijn weleens te zien en te horen op de Amerikaanse televisie of te lezen in goede kranten, vinden dat hij gemiddeld zeker 28 of 30 punten zou moeten halen. In het laatste deel van de play-offs kwam het daar vaak dus niet van.
Ik heb momenten gezien dat hij, zoals dat heet, ‘wegdeemsterde’. Dat hij de Lakers-aanval even geheel langs zich heen liet gaan. Vaak werd dan de zeer verrassende allrounder Reaves de reddingsboei voor de Lakers. Vaak was ook Davis James voorgegaan in tijdelijke afwezigheid.
Overal de beste in zijn
Kijk, LeBron James is een van God gegeven begenadigde basketballer met een bulkend ego, met één opdracht in zijn leven: overal de beste in zijn. Toen verleden week de befaamde footballer Jim Brown overleed, en de Amerikaanse sportwereld rouwde, was James de eerste die publiekelijk en via de social media Amerika bespeelde met zijn lieve woorden over Brown. Ik had niets anders verwacht. Als er weer een schietpartij op een Amerikaanse school plaatsvindt, is LeBron James vaak de allereerste die zalvende, troostende of boze woorden de wereld in slingert.
De man die een rijk imperium bestiert en de wereld heeft verteld dat hij graag in de NBA aan de zijde van zijn zoon wil gaan spelen, moet toch ook voelen dat het automatisme uit zijn spel verdwenen is. Ook hij, LeBron James, moet er nu voor werken en dat kost dus kracht.
Een van zijn fraaiste momenten
Met een beter in balans zijnde ploeg, een iets meer geroutineerde coach en een iets minder druk leven buiten basketbal om, moet hij nog in staat zijn voor zo’n superieure explosie. Hij moet verliezen haten, dat kan niet anders. Herinnert u zich de block nog op de schijnbaar de NBA titel-opleverende lay-up van Andre Iguodala? Juist, die chase-down block in 2016. Dat was de beste LeBron James die we ooit zagen. Toegegeven, hij was toen begin dertig, maar de snelheid en timing samen waren voor mij een van zijn fraaiste momenten in zijn toch al rijke loopbaan. Zou hij dat heilige vuur nog voelen? Wil behalve zijn geest, zijn lichaam ook nog meedoen aan zulke meesterzetten? Stiekem hoop ik dat.
Respect na verliezen Conference Finals
Het is laat in de avond in Los Angeles en vroeg in de ochtend in Haarlem. De Lakers en Nuggets treffen elkaar weer in een nagelbijter, een heerlijk puntje-van-je-stoel-wedstrijd.
De Lakers en zeker LeBron James knokken voor lijfsbehoud en lijken daarin te slagen. De Denver-ploeg blijft echter adem overhouden voor een super spannende finale. Ik weet dat het verhaal “Lakers-LeBron” bij de redactie ligt om op dinsdag mee te gaan in de sportberichtgeving van de ESPN-site, maar besluit dat er nog een extraatje aan toegevoegd moet worden. Gezien de tijdsdruk en de plaats op de site, besluit ik de laatste momenten van deze uiterst spannende wedstrijd zo simpel mogelijk te beschrijven.
James speelt een dijk van een wedstrijd, neemt alle verantwoording om er tenminste nog een overwinning voor “zijn” Lakers uit te halen. James laat zijn veertigste punt aantekenen, een lay-up, met nog twee minuten en vijftig seconden te spelen. Ja, het staat er: veertig punten voor de getergde sporter die hij kan zijn. Hij zal en moet winnen, wat er na deze eventuele winst komt, ziet men later wel weer.
De wedstrijd schiet in de “voorzichtigheids-stand”. Denver leidt 107-104 en Jokic knalt een moeilijke driepunter raak: 110-104. Reaves antwoord: 110-107. Gordon schiet een vrije worp raak. James pakt de verdedigingsrebound na die misser. Davis scoort tweemaal vanaf de streep: 111-109. Hachimura maakt “voetbal” Jokic mist. Stand blijft 111-109. Nog 1 minuut en dertien seconden te spelen. Na een fout van Gordon trekt Davis de wedstrijd gelijk via vrije worpen: 111-111. In de zaal durven sommigen niet meer te kijken.
Met 52 seconden op de klok scoort Jokic en wordt het 113-111. Time-out Lakers. James moet nu zijn naam en grote faam waar gaan maken. Dit zijn de belangrijkste momenten van dit duel. James neemt zijn verantwoording. Met 26 seconden te spelen laat hij een ‘fade-away jumper’ schot los. Geen score en rebound Porter jr., zijn tiende. Denver melkt de tijd. Het is nog steeds 113-111. Murray mist, met nog 6 seconden op de klok een ingewikkelde ‘turn-around jumper’. Wie pakt de rebound? Juist: LeBron James. Nog 4 seconden te spelen. Time-out Lakers. What to do? Iedereen in de grote basketball-wereld weet wie gaat schieten. Durft hij de wedstrijd met een driepunter te beslissen of gaat hij voor twee en een (eventuele) verlenging.
Het wordt een twee-punts schot, iets dat een “driving floater” kan worden genoemd. Bal wordt geblockt door Gordon. Einde wedstrijd: Denver wint. Denver “sweept” de Lakers en gaat voor het eerst in haar geschiedenis naar The Finals.
LeBron James blijft achter met dit rapport: op vier seconden na heeft hij de gehele wedstrijd gespeeld. Schot? vijftien op 25, vier op zeven van drie-punt-land, zes op zeven vrije worpen, tien rebounds, negen assists, twee intercepties. Eénmaal balverlies, één persoonlijke fout en veertig punten. Een grootmeesterlijke wedstrijd. Ja, hij nam het voortouw en speelde zoals hij kan overheersen. En hoe zal hij aan deze wedstrijd herinnerd worden? Het is de keiharde waarheid: LeBron James, onder grote druk, miste zijn laatste twee schoten en kreeg, als toetje, nog een block tegen bij zijn laatste poging.
De Lakers go fishing. Hun rollercoaster-jaar is voorbij. Denver naar de NBA-Finals. James speelde een dijk van een wedstrijd. Het was niet genoeg. In het hol van de leeuw, mochten de spelers van Denver hun witte Finals shirts gaan aantrekken. LeBron James hoefde dat niet te zien. Ik ben benieuwd hoe de sfeer in de Lakers-kleedkamer was.
Toch…respect, veel respect.